1/ Kiedy słyszy Pan czesko-polsko-słowacki region pograniczny, co Panu w tym momencie przychodzi na myśl?

 Z pewnością wspólna granica, która oddzielała nasze państwa do 21 grudnia 2007 roku i później zniknęła dzięki wstąpieniu do strefy Schengen. Otworzyło to nam możliwość nawiązywania nowych przyjaźni lub odnowienia tych, dla których granica stała się nienaturalną barierą. Szersze poznanie kultury, otoczenia, biznesu jak i wzbogacenie przyszłości regionu wspólnymi projektami w dziedzinie infrastruktury, handlu, kultury, sportu, itp. W głowach została nam niestety „granica” psychiczna. Mam wrażenie, że region ma wielki wspólny potencjał ekonomiczny, który dotąd nie został w pełni wykorzystany właśnie z powodu tej granicy. Na razie czeka na impuls, kiedy zostanie zniesiona także w naszych głowach.

 2/ Jak dzisiaj odbiera Pan ten region przygraniczny?

 Dziś na pewno bardziej pozytywnie niż kilka lat temu. Mówię tu o autostradzie, która nas połączyła z polską stroną dzięki węzłowi z A4 w Gliwicach (Wrocław – Kraków). Na pewno popieram rozbudowę autostrady ze Słowacją, która jest potrzebna. Relacje między nami się rozwijają, częściej się kontaktujemy bądź w ramach współpracy, na która pozwalają nam dotacje, bądź w ramach rozwoju turystyki. Smutne jest to, że wiele wybudowano i buduje się właśnie z dotacji. Instytucje i stowarzyszenia ufają w pomoc finansową w ramach współpracy transgranicznej, ale do faktycznej współpracy dochodzi tylko pomiędzy wąską grupą ludzi, ewentualnie marnuje się projektami mającymi minimalny lub wątpliwy efekt i wpływ na wspólny rozwój. Po zakończeniu okresu trwania dotacji zostaje wiele uroczystych tablic pamiątkowych, niestety czasami także zbędnych rzeczy na składzie, ale rzeczywisty wkład dla regionu lub społeczeństwa jest mały. Bez dotacjisię chyba w dzisiejszym świecie żyć nie da, ale są jeszcze wyjątki, za które dziękuję.

 3/ Gdzie upatruje pan przyszłość?

 …w tworzeniu infrastruktury, ochronie przyrody, a przede wszystkim powietrza, dbaniu o tradycje i kulturę, ale także w nowych impulsach jak np. możliwości wąskiej współpracy miast czy instytucji w celu stworzenia regionu atrakcyjnego dla inwestorów i dla tych, którzy tutaj chcą żyć, pracować, zakładać rodziny i wychowywać swoje dzeci. Tworząca się tzw. „zdrowa” rywalizacja części regionów lub miast nie musi być przeszkodą dla osób zainteresowanych, dlatego że rywalizacja powinna się łączyć z bezustannym rozwojem wewnętrznym i zewnętrznym dla okolicy, co wpływa na większą świadomość regionalną..., czyli większe wspólne zaangażowanie. W jedności siła, więc wiele rzeczy można zmienić. Nie chodzi tutaj tylko o instytucje, ale także o zaangażowanie każdego z nas. A to z tego powodu, że inicjatywa własna tworzy okazje i wzbogaca obustronne kontakty, więc jest w konsekwencji odbiciem społeczeństwa i rozwoju regionu.

4/ Co pan poleca zwiedzić w tym regionie?

Jestem wielky miłośnik gór, pięknej natury, więc na pewno polecam spacery po tutejszych górach. Nię będę wymieniać tych sprofanowanych, ale zwrócę uwagę na te mniej znane. Na pewno jest to pogranicze polsko–słowackie w rejonie gminy Ujsoly i szczytu Wielka Rycerzowa, w tym rejonie po stronie słowackiej polecam Muzeum Wsi Kysuckiej  Vychylovka. Ciekawy jest także obszar polskiego Gorczańskiego Parku Narodowego z pasmem górskim Gorce i najwyższym szczytem Turbacz. Ogromne połacie borówek, jagód czy  tradycyjny szałas ze stadami owiec na zboczach tutejszych szczytów z widokiem na polską część Tatr pozostawią po sobie niezapomniane wrażenia.